(neem ff de tijd...) 

Hallo, hier een 'auto-bio' van Put (voor vrienden en vage kennissen, of gewoon in de volksmond: Peter).

Evenals gitaarspelen is verhaaltjes schrijven nooit mijn sterkste kant geweest, dus laat staan een verhaaltje over jezelf. Maar na enkele dreigbrieven van Stand By Productions (ons management), ben ik toch maar in de pen gekropen om een zootje onzin op te schrijven.

Voor het begin van mijn "Karrie-yeah-ruh" moeten we toch wel met een volwassen graafmachine aan de gang, want dat moet ongeveer in 1977 geweest zijn. Ik heb toen, na ongeveer een jaar zeuren - dit omdat mijn broer net daarvoor een basgitaar + versterker had gekocht, gefinancierd door m'n pa en daar na ongeveer 3 maanden totaal niet meer naar omkeek, laat staan op speelde en nadat ik bij ons thuis in de garage een "drumstel" had gebouwd van een aantal emmers (de toms), een grote ketel ( bassdrum) en een aantal deksels (inderdaad, de bekkens) - mijn eerste drumstel gekocht.

Het kostte 950 gulden en toen ik - in termijnen - 500 gulden had terugbetaald vond m'n pa het voldoende. De rest werd kwijtgescholden, want hij zag voor mij een glansrijke carrière in het verschiet.
Het "nieuwe" drumstel werd in de garage gezet en er werd een platenspeler aangesloten, zodat ik kon mee-drummen op de muziek van de toenmalige Nederlandse topper: Drukwerk.

Het duurde natuurlijk niet lang of er werd met een paar schoolvriendjes, die ook hun instrument "beheersten" een bandje gevormd, waarmee veel werd geoefend (als je dat tenminste zo kan noemen, want ik had het idee dat iedereen voor zich zijn instrument aan het uitproberen was!) en 1 ½ keer mee werd opgetreden.

Later, toen bij mij het uitgaansleven op het netvlies terechtkwam, waarvan het deelnemen daaraan door mijn ouders regelmatig werd verboden, dacht ik: "nu word 't serieus tijd dat ik in 'n bandje ga spelen, want dan heb ik tenminste een gegronde reden om laat thuis te komen". En dat gebeurde ook. En nog vaak dronken ook, want de meeste muzikanten (en ook drummers, want drummers zijn feitelijk geen muzikanten, zeggen ze), gingen in een bandje spelen omdat je dan tenminste gratis kan zuipen !

Van '86 tot '90 heb ik dat gedaan, waarna ik mezelf 2 sabbattical years toeeigende; een trend die nu pas navolging geniet door grote nationale en internationale bands.

Begin '92 las ik een advertentie: "Elektronisch aangelegde drummer gevraagd".
Ik heb toen gebeld en vroeg of 't mogelijk was auditie te doen met een gewoon drumstel en dat ik, als ik aangenomen zou worden, wel over zou gaan tot de aanschaf van zo'n elektronisch setje.......

Na een aantal nummers op de auditie gespeeld te hebben werd ik wonderlijk genoeg meteen aangenomen. De overige kandidaten waren waarschijnlijk niet zo dom en wisten dat je voor zo'n elektrisch setje ook een volwassen graafmachine nodig hebt, die probeert om uit de eventuele dubbele bodem van je portemonnee nog wat geld te schrapen !  Blij ging ik huiswaarts en vertelde het nieuws. Blij was ook het thuisfront, want nu had het leven van hun zoontje toch weer zin gekregen, dachten ze.........
Eerste effe m'n pa lief aankijken voor enige financiële hulp en hup.... aan de gang.
Menig uurtje werd er geoefend en dat waren dan niet alleen de in te studeren nummers, maar vooral met een voor mij totaal nieuwe dimensie, vergezeld van voor mij tot dan totaal onbekende begrippen, zoals: samples, triggeren, midi, pads, note-numbers, kortom: een elektronisch drumstel !
Het enige dat nog redelijk vertrouwd bleek waren de stokken......

In juni '92 volgde mijn eerste optreden met Flair. Een onvergetelijke avond, want door de trillingen van het podium had ik last van "false triggering" van de bassdrum, waardoor ik de "threshold" moest aanpassen. Met weer als gevolg dat ik vreselijk hard moest trappen, wilde ik er weer geluid uit krijgen. Wat weer tot gevolg had, dat ik na die avond een dermate ontwikkeld rechterbeen had, waarvoor een beetje topatleet ongeveer 3 buisjes anabolen-steroïde nodig zou hebben (voor uitleg van moeilijke woorden in deze bio kun je altijd ff bellen met het management: 0226 - 412 912).

Nu, na ruim 15 jaar Flair, een slordige 1400 optredens en ongeveer 3 elektrische setjes verder, wordt 't tijd om te stoppen.......
Met dit stukje dan, want met Flair stop ik de eerste 50 jaar nog niet !
Ik heb namelijk zulke vreselijk leuke collega's........

Nou is 't echt tijd om te stoppen, want ik begin nu onzin uit te kramen.

Put groet u !  
Tot ziens, waar ook in Nederland !

Berichtje voor mij? mail naar  peter@flair.fm

Terug

Boekingen & info:
www.standby.fm   info@.standby.fm